عروسی مینا

بعد از یک شب زنده داریه حسابی و
با کتابا سر و کله زدن
و
دانشگاه رفتن

تازه عصری باید بیای آماده شی بری عروسی

چقدر سخت
تنها چیزی که میخواستم 1 ساعت خواب بود

دیگه نهایت سعیمو کردم که نشون بدم خیلی مشتاقم
و خدایی نکرده نگم چه عروسیه بی موقعی

خلاصه به عنوان دختر دائی جان عروس خانوم حاضر شدیم که بریم

یه سری از فامیلارو دیدیم که خیلی سال بود ندیده بودیمشون
یعنی در حدی بود که به من میگفتن چقدر تو زود بزرگ شدی!

یاد پنگول افتادم:))

خواننده گفت به افتخار آقای داماد...قرار بود بره برقصه
فکرشو کردم الان مرد و مردونه میخواد بره اون وسط چیکار کنه
قرار بود همه برن وسط و یه سری حرکات موزون انجام بدن
خواننده هم یه سری آهنگ تمام جفنگ بخونه که خیال خودشو بقیه رو راحت کنه
باز صد رحمت به عروسیای قدیم
آهنگا فقط شاد بود
حالا یه کمم معنا داشت
نه که بیاد ساسی مانکن بخونه
اونم تو عروسی!
بعدشم باید حرف زدو گفت و خندید و حالا 2 تا عکسم انداخت
و
(حالا که چی؟)

بالاخره عمر کوتاه عروسی تو سالن هم سر اومد
ازین لحاظ خوب بود که دوباره یه سریارو که خیلی وقت بود ندیده بودم ، دیدمشون
یه مدتی هم خوش بودیم

ولی واقعا که چی؟
این همه زحمت و خستگی و مخارج فقط مال این چند ساعت بود؟
واقعا می ارزید؟
نمیتونستند به جای این عروسی گرفتن یه کار دیگه انجام بدن؟
حتما باید همه میومدند میگفتند وای چقدر خوشگل شده عروس؟وای چقدر داماد هیکلش ورزشکاریه؟
بیان بگن شیرین پولوش خوشمزه بود ، سالاد الویش سسش کم بود؟
واقعا راضین الان؟
البته اینا همه نظرات شخصیه
ولی اساسی بیاید روش فکر کنید


که آیا رسما ارزش داشت؟؟؟


پی نوشت 1 : روز عرفه ، وقتی دلتون پر زد به سمت سرزمین مقدس عرفات ، یاد منم باشید ، که اونجا سرقفلی دارم.

پی نوشت 2 : هفته پیش این موقع بر فراز قله هیمالیا بودیم.چقدر زود گذشت...